„Bella, ciao” to męska proza z lirycznym zacięciem. Męska, bo autor nie przebiera w słowach, używa sporo wulgaryzmów, a „żołnierskie” wątki dominują w opowieści. Liryczna, bo język którym Siemion operuje jest niezwykle plastyczny, a spod brudu pokazanego świata przebija się momentami w drobnostkach poezja. Zdecydowanie jest to zabawa z popkulturą i „rozminowanie” polskiej mitologii historycznej. Dostaje się w tej opowieści wszystkim uczestnikom, bez względu na korzenie, przynależność. Siemion dosłownie ” nie bierze jeńców”. Jak […]